ابن تیمیه و دشمنی او با امام صادق علیه السلام

ابن تیمیه و دشمنی او با امام صادق علیه السلام

یکی از خصلت‌های بارز ابن تیمیه مخالفت و دشمنی علنی با اهل بیت

پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و به ویژه با امیر المؤمنین                      علیه السلام است ابن تیمیه در موارد بسیاری به                                امیر المؤمنین,حضرت   زهرا و سایر اهل بیت جسارت کرده                  است قبل از آوردن مطلب دشمنی  آشکار ابن تیمیه                              به امام صادق  باید معنا و حکم  ناصبیرااز دیدگاه  اهل سنت

روشن  کرد          تا معلوم شود که آیا می توان به ابن تیمیه ناصبی

گفت یا خیر؟؟؟۹

زبیدی در تاج العروس می نویسد :

النواصب ، والناصبیه ، وأهل النصب : وهم المتدینون ببغضه سیدنا أمیر المؤمنین ویعسوب            المسلمین أبی الحسن علی بن أبی طالب ، رضی الله تعالى عنه وکرم وجهه ؛ لأنهم نصبوا له ،            أی : عادوه

نواصب و ناصبیه و اهل نصب : ایشان کسانی هستند که دین خود را بر دشمنی سرور ما                   امیر مومنان و پادشاه مسلمانان ابو الحسن علی بن ابی طالب رضی الله عنه و

کرم الله وجهه است        زیرا ایشان نسبت به وی نصب دارند یعنی با وی دشمنی دارند.

تاج العروس جلد ۴صفحه ۲۷۷ طبق مکتبه شامله

و ابن حجر عسقلانی می نویسد :

والنصب، بغض علی وتقدیم غیره علیه

نصب بغض علی است و مقدم کردن غیر او( معاویه) بر او .

مقدمه فتح الباری جلد اول صفحه۱۲۳۹

و حسن بن فرحان مالکی از علمای عربستان می نویسد :

النصب فهو کل انحراف عن على واهل البیت سواء بلعنه أو تفسیقه ، کما کان یفعل

بعض                    بنى أمیه أو بالتقلیل من فضائله کما یفعل محبّوهم أو تضعیف الأحادیث

الصحیحه فی فضله أو               عدم تصویبه فی حروبه أو التشکیک فى شرعیّه خلافته وبیعته

أو المبالغه فى مدح خصومه ،               فهذا وأمثاله هو النصب .

نصب عبارت از هرگونه انحرافی از علی و اهل بیت است ؛ و

فرقی         ندارد با لعن کردن ایشان باشد یا با فاسق

دانستن ایشان – همان         کاری که عده ای از بنی امیه

انجام می دادند – و یا با کوچک کردن        فضائل ایشان –

همان کاری که دوست داران ایشان (بنی امیه) انجام      

می دهند – یا تضعیف کردن روایات صحیح که در مدح آنان وارد شده            و یا اعتقاد این که علی در جنگ ها (جنگ جمل، صفین و نهروان)        اشتباه کرده است  یا شک کردن در مشروعیت خلافت

امیر مومنان و     بیعت با آن حضرت  و یا مبالغه کردن در مدح

دشمنان ایشان ، پس        این    موارد و مشابه آنها ، نصب

محسوب می شود.

نحو إنقاذ التاریخ الإسلامی ، ص ۲۹۸، الناشر مؤسسه الیمامه الصحفیّه ، الاردن ، ط . ۱۴۱۸

هجریه .

 

و در باره حکم ناصبی نیز ابن حبان از علمای بزرگ اهل سنت

نوشته      است :

أن رسول  الله (صلى الله علیه وآله وسلم) قال : والذی نفسی بیده لا یبغضنا أهل البیت

رجل إلا أدخله   الله النار

رسول خدا ( صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند : قسم به کسی که جانم در دست

اوست هیچ         کس ما اهل بیت را  دشمن نمی دارد مگر اینکه خداوند او را در آتش

وارد می کند

صحیح ابن حبان‌، جلد۱۵ صفحه۴۳۵ 

 

حاکم نیشابوری بعد از نقل این روایت می نویسد :

هذا حدیث صحیح على شرط مسلم ولم یخرجاه .

این روایت طبق شرائط مسلم ( برای صحت حدیث) صحیح است ولی ایشان ( بخاری و مسلم )

آن را ( در کتابهای خود) نیاورده اند

المستدرک: ج۳ ص۱۶۲، تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، ط۱ سنه ۱۹۹۰، دار الکتب العلمیه –

بیروت

و البانی از علمای معاصر وهابی نیز این روایت را در سلسله احادیث صحیحه آورده

است

و نیز روایات بسیاری وجود دارد که دلالت می کند کسی که بغض اهل بیت پیامبر را در دل داشته باشد قطعاً در حلال زاده بودن او باید شک کرد . از جمله حافظ حموینی در کتاب فرائد السمطین می نویسد :

عن زید بن یثیع قال سمعت  أبا بکر الصدیق یقول: قال: رأیت رسول اللّه (ص) خیّم خیمه

وهو متکئ     على قوس عربیّه، وفی الخیمه علی وفاطمه والحسن والحسین فقال: «معشر

المسلمین أنا سلم      لمن سالم هل الخیمه، حرب لمن حاربهم، ولی لمن والاهم، لا یحبّهم

إلاّ سعید الجد طیب المولد،         ولا یبغضهم إلاّ شقی الجد ردیء المولد»، فقال رجل یازید أ أنت

سمعت منه؟ قال: أی وربّ الکعبه.

زید بن یثیع می‌گوید از ابو بکر شنیدم که می گفت : در یکى از

 روزها    رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله سراپرده‏اى برپا کرده بود

و خود به        کمان عربى تکیه زده و على و فاطمه و حسنین

علیهم السّلام در زیر     خیمه قرار داشتند ، رسول خدا

صلّى اللّه علیه و آله خطاب به         مسلمانان فرمود : اى گروه

مسلمانان ! من سازگارى دارم با کسى که        با این

سراپرده نشینان من سازگارى دارد و نبرد مى‏کنم با هر کسى     

     که با ایشان نبرد کند و دوست مى‏دارم هر کسى را که آنان را

دوست       بدارد ؛ دوست نمى‏دارد اینان‏ را مگر آن کسى که نیاى او از

نیکبختى     برخوردار و نطفه‏اش از آلودگى پاک باشد و دشمن

نمى‏دارد اینان را            مگر آن کسى که نیاى او دچار بدبختى

گردیده و نطفه‏اش ناپاک و           آلوده به پلیدى است‏ .

فرائد السمطین ، جلد۲ ، صفحه۴۰

و نیز ابن مردویه می نویسد :

عن عبد الله بن أحمد بن حنبل ، عن أحمد ، قال : سمعت الشافعی یقول : سمعت

مالک بن              أنس یقول : قال أنس بن مالک : ما کنا نعرف الرجل لغیر أبیه إلا

ببغض علی ابن أبی طالب .

عبد الله بن احمد بن حنبل از پدرش نقل کرده ست که گفت : از          شافعی شنیدیم که می‌گفت : از مالک بن أنس شنیدم که

می گفت :    أنس بن مالک گفت : ما هیچ فردی را به غیر

پدرش ملحق نمی کردیم     مگر این که بغض

علی بن أبی طالب علیه السلام را در دل داشت

مناقب علی بن أبی طالب (ع) وما نزل من القرآن فی علی (ع) – أبی بکر أحمد بن موسى                  ابن مردویه الأصفهانی – ص ۷۶

یعنی معیار و میزان در حلال زاده بودن و یا حرام زاده بودن ،

حب و بغض  علی بن أبی طالب علیه السلام است هر

کسی علی را دوست دارد ،    قطعاً حلال زاده است و کسی

که با علی دشمنی می کند و کینه او          را در دل دارد قطعاً

حرام زاده است روایات در این باره در منابع اهل سنت از      ده‌ها

مورد نیز می گذرد اما فقط به همین دو روایت اکتفا می‌کنیم .

با توجه به نکات یاد شده اینک می پردازیم به دشمنی آشکار

ابن تیمیه به      امام صادق علیه السلام

ابن تیمیه،امام ناصبی ها، هنگامی که می خواهد امام صادق ع

را با دیگر    بزرگان اهل سنت معاصر ایشان مقایسه کند چنین

می نویسد :
وکذلک أکثر أئمه أهل الحدیث – مثل مالک وشعبه والثوری وأحمد بن حنبل – مَن عَلِمَ

خالَهم یعلَمُ   علماً        ضروریًّا أنهم لم یعتقدوا الکذبَ قطُّ فی حدیث النبی صلى الله علیه وسلم،

ویعلمون أن هؤلاء لم   یَغلَطُوا إن غَلِطُوا إلاّ فی لفظهٍ أو لفظتینِ، ومنهم من یعلمون أنه لم یَغلَطْ

فی الحدیث النبوی، فإن أحمد بن  حنبل ما عُرِف أنه غَلِطَ فیه قطُّ، ولا الثوری ولا الزهری، وکذلک

خلقٌ کثیر غیرهم. والذین یعلمون أنهم قد   یغلطون – مثل حماد بن سلمه وجعفر بن محمد –

یعلمون أن غلطهم إنما هو شیء یسیرٌ وفی مواضعَ   یَعرِفونها 
همچنین اکثر بزرگان حدیث-مثل مالک و شعبه و سفیان ثوری و احمد بن حنبل- کسی که

احوالات        آنان را     بداند علم ضروری و قطعی پیدا می کند که آنان اعتقاد به دروغ در احادیث

پیامبرص نداشتند       و می دانند که این افراد دچار اشتباه نمی شدند مگر در یک یا دو لفظ و

از بین این افراد کسانی هستند     که هیچ گاه در نقل حدیث پیامبرص دچار خطا نشدند .

همانا هیچ شخصی از احمد بن حنبل خطا      سراغ ندارد . همچنین از سفیان ثوری و زهری و

گروه زیادی غیر از این ها هیچ غلطی در نقل حدیث    نبوی به چشم نمی خورد اما از گروهی

که می دانند در حدیث پیامبر دچار اشتباه شده اند می توان    حماد بن سلمه و جعفر بن محمد

را نام برد و مشخص است که خطای انها در امور اندکی است            که آن خطاها مشخص

می باشد.

جواب الاعتراضات المصریه علی الفتیا الحمویه ص ۴۲ دارعلم الفوائد

 

آیا چیزی جز دشمنی با اهل بیت پیامبر خداص و ناصبی بودن ابن تیمیه  باعث چنین

قضاوتی            می شود ؟

این ها نمونه‌ کوچکی بود از اهانت‌ و جسارت‌ که ابن تیمیه

مؤسس        فکری وهابیت به خاندان رسول خدا صلی الله علیه

وآله وسلم کرده‌اند      حال در این جا بار دیگر معنای ناصبی را از

زبان حسن بن فرحان المالکی   مرور می کنیم و قضاوت

را به عهده خوانندگان می‌گذاریم .

النصب فهو کل انحراف عن على واهل البیت سواء بلعنه أو تفسیقه ، کما کان یفعل

بعض بنى           أمیه أو بالتقلیل من فضائله کما یفعل محبّوهم أو تضعیف الأحادیث

الصحیحه فی فضله أو عدم تصویبه      فی حروبه أو التشکیک فى شرعیّه خلافته وبیعته

أو المبالغه فى مدح خصومه ، فهذا وأمثاله هو النصب .

نصب ، هرگونه انحرافی از علی و اهل بیت اوست ؛ و فرقی

ندارد با         لعن کردن ایشان باشد یا با فاسق دانستن ایشان

– همان کاری که         عده ای از بنی امیه انجام می دادند –

یا با کوچک کردن فضائل             ایشان – همان کاری که

دوست داران ایشان (بنی امیه) انجام می دهند     – یا تضعیف

کردن روایات صحیحه در مدح ایشان یا اعتقاد اینکه علی در    

جنگ هایش اشتباه کرده است ( معاویه و عایشه و یا خوارج در

جنگ با     علی بر حق بودند و علی بر حق نبود) یا شک کردن

در شرعی بودن    خلافت امیر مومنان و بیعتش و یا مبالغه کردن

در مدح دشمنان ایشان ،     پس اینها و شبیه این نصب است.

نحو إنقاذ التاریخ الإسلامی ، ص ۲۹۸، الناشر مؤسسه الیمامه الصحفیّه ، الاردن ، ط. ۱۴۱۸

هجریه

منتظر اهانت های بعدی ابن تیمیه به اهل بیت رسالت باشید

نویسنده::علی عبادی( ذوالفقار )